Με λένε Ελλάδα……
11 Νοεμβρίου 2010 at 08:08 9 Σχόλια
Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.
Με λίγα λόγια.
Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.
Πολέμαγα για να μεγαλώσω.
Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.
Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.
Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.
Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.
Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.
Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.
Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια.
Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.
Η Χούντα.
Το ΠΑΣΟΚ.
Τα λαμόγια στην εξουσία.
Το Τσοβόλα δώσ’ τα όλα.
Ο Κοσκωτάς.
Ο Μητσοτάκης.
Οι κοριοί.
Το χρηματιστήριο του ’99.
Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή.
Μαζί και οι παπαγάλοι.
Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα.
Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.
Τα δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι λαϊκιστές στην εξουσία.
Πράσινοι και μπλε.
Διορίστε, διορίστε, χώστε, φάτε, με ξεσκίσανε φιλαράκι.
Οι συνδικαλιστές.
Οι ληστοτραπεζίτες.
Οι Αλβανοί και οι σφαγές.
Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια.
Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες αριστεροί της πλάκας υποστηρικτές τους. Οι αριστεροί με τις δεξιές τσέπες στην ΕΡΤ.
Οι υπουργοί και οι μίζες.
Η Ζίμενς, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης.
Ο μπουνταλάς κρεμανταλάς Καραμανλής, ο άχρηστος.
Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή.
Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από το Σύστημα που με τρομοκρατεί φιλαράκι. Είμαι μία βιασμένη τρομοκρατημένη.
Μου κλωτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, με έχουν κάνει σκουπίδι.
Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας σήμερα δήλωσε «μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα»!
Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρωμιάρα απ’όλους. Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς..
Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να δω τώρα TV των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι. Αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ.
Έχω τα ωραιότερα βυζιά που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά δεν με γουστάρει πια κανένας. Διότι είμαι βρώμικη, με βίασαν όλοι.
Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή.
Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ εισαγγελέας.
Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι εξουθενωμένη..
Insurance Sales & Finance 
1.
kagemusha | 23 Νοεμβρίου 2010 στο 20:02
Σοβαρη πολιτικη αναλυση, δεν το λες…
2.
NetMan | 20 Νοεμβρίου 2010 στο 02:01
Συμπληρωνω…
Δεν υπαρχει ενας Στρατηγος πουθενα…?
(…Μας καταντησαν να παρακαλαμε για χουντα πλεον.)
Δεν υπαρχει κανεις αρσενικος.Μονο αδερφες.Αδερφες παντου.
3.
Κώστας Σκιαδάς | 19 Νοεμβρίου 2010 στο 22:55
Στήν Ελληνική κοινωνία καί κατά τήν διάρκεια τών δύο προηγουμένων αιώνων, άνθρωποι ηθικοί καί καταξιωμένοι σέ όλους τούς τομείς, πού διέπρεψαν μέ τήν προσφορά τους τήν πνευματική, τήν οικονομική, τήν πολιτική, τήν καλλιτεχνική κτλ, ηγήθηκαν τής κοινωνίας καί προσέφεραν ανεβάζοντας σταδιακά τό επίπεδο τού λαού από τό ναδίρ σχεδόν πού ευρίσκετο τήν εποχή τής μετεπαναστατικής περιόδου σέ ένα επίπεδο ικανοποιητικό.
Ασφαλώς καί τά διάφορα αρνητικά περιστατικά αυτής τής μεγάλης χρονικής περιόδου δέ θά μπορούσαν νά αγνοηθούν, αλλά ήταν παρενθέσεις σέ μία συνεχή ανοδική πορεία καί θά ήταν λάθος νά επικεντρώσει κανείς τήν προσοχή του αποκλειστικώς καί μόνον σέ αυτά. Τό θέμα μας όμως εδώ είναι ό πολιτισμός καί ή σημερινή παρακμή τής Ελληνικής κοινωνίας.
Οί άνθρωποι αυτοί ήσαν πρόσωπα κύρους καί κοινής αποδοχής, ενέπνεαν τόν σεβασμό, δίδασκαν μέ τούς τρόπους των καί τήν συμπεριφορά των καί ώς έκ τούτου μετέδιδαν πολιτισμό υποχρεώνοντας τούς γύρω τους νά παραδειγματισθούν καί νά επιδιώξουν νά τούς μιμηθούν.
Οί κοινωνικοί κανόνες πού επέβαλαν καί ή ευγενής άμιλλα μεταξύ των απέβαινε επ’ωφελεία τού κοινωνικού συνόλου καί συνετέλεσαν τά μέγιστα στήν πολιτισμική ανάταση τού λαού, φθάνοντας έτσι βελτιούμενος έως καί τό τελευταίο περίπου τέταρτο τού εικοστού αιώνος. Έκτοτε τά πράγματα αλλοιώθηκαν από νέες δυνάμεις οί οποίες τοποθετήθηκαν στήν κοινωνική πρωτοπορία καί οί οποίες δέν διέθεταν τό πολιτιστικό υπόβαθρο γιά νά κατορθώσουν καί στήν περίπτωση πού θά τό επιθυμούσαν ακόμα νά είναι είς θέσιν νά συνεχίσουν, νά διατηρήσουν έστω, αυτά πού εκληρονόμησαν. Ή νέα αυτή τάξις τής κοινωνικής πρωτοπορίας μέ προέλευση χαμηλά οικονομικά στρώματα επιδόθηκε άμεσα σέ μία προσπάθεια γιά βελτίωση τών οικονομικών της. Ό αγών της γιά επιβίωση τά χρόνια τής ανέχειας μετεξελίχθη σέ αγώνα προκειμένου νά καλύψει τήν διαφορά πού τήν εχώριζε από τήν τάξη τής οικονομικής ελίτ καί ακολούθως σέ αγώνα γιά διατήρηση τών κεκτημένων της. Οί αγώνες οί ηθικοί παραμελήθηκαν καί ξεχάστηκαν. Ή κοινωνική αναβάθμησις ήταν πλέον συνυφασμένη μέ τήν βελτίωση τών οικονομικών καί ένας έκαστος ακολουθώντας αυτήν τήν λογική έγινε πρόξενος μίας νέας κουλτούρας, τής κουλτούρας πού επεκράτησε καί επικρατεί επί τών ημερών μας, αυτήν τής καταξιώσεως διά μέσου τής οικονομικής επιφανείας, τών κινητών καί τών ακινήτων. Φυσικά τό παράδειγμα αυτό ακολούθησε καί μεγάλο μέρος τού λαού. Αξίες όπως αυτές πού κατηύθυναν τούς ανθρώπους κατά τό παρελθόν απεμπολήθηκαν, οί ηθικοί φραγμοί οί οποίοι ήσαν ανασταλτικός παράγων εκποιήθηκαν, ό εξωνισμός συνειδήσεων έγινε κανόνας, ή αξιοπρέπεια περιορίζεται μόνον στό ύφος καί απουσιάζει από τό ήθος, τό ψεύδος επικρατεί επί τής αληθείας, ό ανδρισμός τείνει νά θεωρηθεί ώς κάτι τό ξεπερασμένο, ή ευγενής άμιλλα τού παρελθόντος μετετράπη σέ απροκάλυπτο πόλεμο δι’ όλων τών μέσων καί οί παντός είδους επίορκοι δέν αισθάνονται τήν απόρριψη καί τήν κοινωνική περιθωριοποίηση, μάλιστα δέ αναβαθμίζονται κοινωνικώς κυρίως όταν τά αποτελέσματα τών δραστηριοτήτων τους είναι θετικά. Επιπροσθέτως τά φαινόμενα ανυπακοής καί αντικοινωνικής συμπεριφοράς διαφόρων ομάδων, επιβεβαιώνουν τήν εντύπωση ή οποία τείνει νά γίνει βεβαιότης ότι κάτι σάπιο υπάρχει στήν Ελληνική κοινωνία.
Αποτέλεσμα ό κατήφορος νά είναι συνεχής, μέ διάχυτη τήν ανησυχία ότι εάν δέν υπάρξει εγκαίρως φραγμός καί αντιστροφή τού κλίματος νά ελλοχεύει ό κίνδυνος ή υπάρχουσα δημοκρατία νά διολισθήσει καί σταδιακώς νά μεταλλαχθεί σέ μία χειρότερη μορφή.
Κώστας Σκιαδάς
4.
Admin | 21 Νοεμβρίου 2010 στο 22:47
Συμφωνώ με ολα αυτά. Αυτό που λείπει είναι η δράση, τα εργα. Πρέπει να δώσουμε ΕΜΕΙΣ το σύνθημα για την αλλαγή, για το σταμάτημα του κατήφορου οπως λές. Το οφείλουμε στη Γενιά που ερχεται για να συνεχίσουν και να αναστρέψουν αυτά που σήμερα εμείς με πίκρα διαπιστώνουμε.
5.
koulpa | 19 Νοεμβρίου 2010 στο 13:52
έτσι είναι.. τα λέμε.. αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι; :):)
6.
Admin | 21 Νοεμβρίου 2010 στο 22:32
Νομίζω πως μπορούμε. Οταν ξυπνήσουμε απο τον αιώνιο λήθαργο που βρισκόμαστε, οπου απλά αποδεχόμαστε την μοίρα μας αντι να την καθορίζουμε.
7.
fmotis | 19 Νοεμβρίου 2010 στο 10:25
Κατά καλή τύχη ο Heliotypon με οδήγησε στο υπέροχο κείμενό σου. Κι επειδή δε θέλω να τα βάφουμε έτσι μάυρα κι άραχνα, έγραψα κι εγώ ένα κειμενάκι:
http://blog.fmotis.net/?p=731
Θα ήταν καλό σαν λαός να ξεφύγουμε από την αυτοσκλαβιά μας. Στην ουσία η Ελλάδα δεν είναι αυτό το κράτος. Δεν ήτανε ποτέ. Ο Έλληνας του παρελθόντως ποτέ δεν έμεινε στα αυγά του να κλαίει τη μαύρη μοίρα του. Αλλά τραβούσε και έβρησκε την τύχη του σε όλο τον κόσμο και τη μοιραζόταν με αυτούς που άφηνε πίσω… Θάρρος!
8.
Admin | 21 Νοεμβρίου 2010 στο 22:28
Χαίρομαι που σου εδωσα την εμπνευση για το πολυ ομορφο κείμενο που εγραψες. Keep Walking…
9.
heliotypon | 19 Νοεμβρίου 2010 στο 05:40
Τι να πω αδερφέ! Τα είπες ΟΛΑ!